Natuurlijk worden er talentenprogramma’s opgezet, vaak met een talentenscan of persoonlijkheidsprofiel. Denk aan voorbeelden als DISC, MBTI of insight. Erg waardevol, vooral als er ook een teamsessie is om dit met elkaar door te nemen.
Wat geregeld een ondergeschoven kindje is, is het benoemen en uitspreken naar elkaar van je non-talenten. Denk hierbij aan taken wat echt veel negatieve energie kost en vaak vooruitgeschoven wordt. Voor de een gaat het om cijfermatig werken, de ander vindt het moeilijk om het werk goed te plannen of mensen met elkaar samen te laten werken. Herken je bepaalde taken bij jouw mensen en denk je dan: ‘We hebben van alles geregeld en geprobeerd. Waarom wordt dit niet opgepakt?’
En toch hebben we het ermee te doen, denken we. Het ‘nee zeggen’ tegen een onderdeel van je takenpakket zit nog niet echt in ons systeem en wordt ook vaak als negatief ervaren. Nu is het ook niet de bedoeling dat je op alles nee zegt. Er zijn namelijk ook medewerkers die bepaalde werkzaamheden laten liggen, omdat het niet in hun takenpakket valt. En daar een andere collega mee opzadelen. (Misschien een goed onderwerp voor een andere keer.)
Het gaat om de taken waar je echt niet goed in bent, die ook echt niet ontwikkelbaar zijn. Omdat het erbij hoort, voeren we het met moeite uit. Maar we staan er vaak te weinig bij stil dat dit veel tijd en energie kost. En daardoor houd je minder ruimte over om bezig te zijn met je natuurlijke talenten. En dan roept een leidinggevende of manager dat er te weinig productief gewerkt wordt.
